De nieuwe regeling zet de Europese richtlijn ‘minimumnormen voor slachtoffers’ om in Nederlands recht. In Nederland heeft het slachtoffer al een stevige rechtspositie, maar die wordt nu verder uitgebreid.

Doel van de richtlijn is ervoor te zorgen dat slachtoffers van strafbare feiten straks in alle EU-lidstaten passende informatie, ondersteuning en bescherming krijgen en aan het strafproces kunnen deelnemen. Dan gelden binnen de Europese Unie voor slachtoffers dezelfde minimumrechten. Als een Nederlander in een andere lidstaat slachtoffer wordt van een misdrijf, kan hij in dat land een beroep doen op dezelfde minimumrechten, zoals het recht op een tolk of taalkundige ondersteuning bij de aangifte en kosteloze toegang tot slachtofferhulp.

Daarnaast kunnen slachtoffers meer informatie krijgen over het opsporingsonderzoek door politie en Openbaar Ministerie. Bij een besluit van de officier van justitie om een verdachte niet te vervolgen, heeft het slachtoffer recht op informatie over de motivering van deze beslissing. Ook zal het Openbaar Ministerie bij elke delictsoort het slachtoffer op de hoogte brengen van de vrijlating van de verdachte of veroordeelde. Nu gebeurt dat nog bij een beperkt aantal (zwaardere) misdrijven. Verder kan de officier van justitie het slachtoffer in kennis stellen van de maatregelen die genomen zijn om hem te beschermen tegen een verdachte of veroordeelde die is vrijgelaten of ontsnapt.

Nieuw is ook dat de politie voor elk slachtoffer een individuele beoordeling maakt om na te gaan of er specifieke beschermingsmaatregelen vereist zijn. Bijvoorbeeld als vergelding dreigt, of als het slachtoffer tijdens het voorbereidend onderzoek of de terechtzitting het risico loopt te worden geïntimideerd. Het slachtoffer krijgt het recht zich te laten bijstaan door een persoon naar keuze om morele en praktische steun te verlenen, bijvoorbeeld een vriend of vriendin of iemand van Slachtofferhulp Nederland. Ook kan hij bijstand vragen van een advocaat of wettelijk vertegenwoordiger. In de praktijk gebeurt dit al, maar het wordt nu in de wet vastgelegd.

Het wetsvoorstel kent een verplichting voor de officier van justitie en de politie om slachtoffers te verwijzen naar een organisatie voor slachtofferhulp. Familieleden van slachtoffers krijgen een wettelijk recht op hulp en bescherming. Alle praktijkbeoefenaren die in contact komen met het slachtoffer van een delict moeten hiervoor worden opgeleid.

De ministerraad heeft ermee ingestemd het wetsvoorstel voor advies aan de Raad van State te zenden. De tekst van het wetsvoorstel en van het advies van de Raad van State worden openbaar bij indiening bij de Tweede Kamer.

Dit artikel is ook opgenomen in Opmaat Letselschade. Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Marloes Hulstein. +31 40 23 80 682.

bron: www.rijksoverheid.nl

Het Rekenmodel gaat uit van het gezin als economische eenheid en maakt gebruik van percentages die door het Nibud zijn berekend. Het model is ontwikkeld door een breed samengestelde Denktank Overlijdensschade. Namens De Letselschade Raad maakten leden van de werkgroep Normering deel uit van de Denktank.

De Denktank heeft bij de ontwikkeling van het Rekenmodel gebruik gemaakt van de input uit diverse consultatierondes en expertmeetings. Alle betrokken professionals hebben de gelegenheid gehad mee te denken bij de ontwikkeling van de rekenmethode. Zodoende kan deze op een breed draagvlak rekenen. Het Rekenmodel werd in november aangeboden aan staatssecretaris Fred Teeven van het ministerie Veiligheid en Justitie. De bewindsman sprak zich zeer positief uit over de voordelen van het model bij de berekening van overlijdensschade.

Dit artikel is ook opgenomen in Opmaat Letselschade. Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Marloes Hulstein +31 40 23 80 682.

bron: www.laumenexpertise.nl

Zoals veel andere vakidioten heb ik met smart zitten wachten op de officiële tekst van de Omgevingswet. Op 17 juni was het zover. Het wetsvoorstel is door de Minister ingediend bij de Tweede Kamer. De komende tijd zal ik aandacht besteden aan opvallende onderdelen van het wetsvoorstel. Om te beginnen de afschaffing van de vergunning van rechtswege.

De Omgevingswet beoogt een vereenvoudiging van het omgevingsrecht. Dit komt tot uiting in het streven om zoveel mogelijk vergunningen volgens de reguliere procedure af te handelen. Dat betekent een beslistermijn van 8 weken, die is te verlengen met 6 weken. Dat is een stuk korter dan de beslistermijn van 26 weken die geldt voor de uitgebreide procedure waarbij een ontwerpbesluit ter inzage moet worden gelegd voor zienswijzen. Op dit moment is het nog zo dat de vergunning van rechtswege wordt verleend als de beslistermijn van 8 weken ongebruikt verstrijkt.

De Raad van State heeft al eerder kritische kanttekeningen gezet bij deze vergunning van rechtswege. Want wie is daar eigenlijk bij gebaat? De aanvrager wil meestal gewoon duidelijkheid. Die wil een document kunnen laten zien waaruit blijkt dat hij legaal bezig is. Liever geen discussies met het bevoegd gezag, dat op zijn beurt graag voorschriften aan de vergunning wil verbinden. En de derde belanghebbende wil al helemaal niet in het duister tasten of het stilzitten van het bestuursorgaan betekent dat er onbedoeld allerlei ongewenste activiteiten worden toegestaan.

Klik hier voor het hele artikel van Daniëlla Nijman.